حاجی فیروزهای پردرآمد شهر

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما،با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال، شهرها پر می‌شود از حاجی فیروزهایی که با چهره‌ای سیاه و تنبک به دست، برای خود کسب و کاری به پا کرده‌اند.
در این میان سن و سال و میزان تحصیلات مهم نیست، در بین حاجی فیروزها کودک و جوان، تحصیل کرده و بی‌سواد برای کسب درآمد در روزهای پایانی سال با تنبکی در‌دست، پایکوبی می‌کنند.

بیشتر مکان‌های شلوغ و پرتردد را برای خودانتخاب می‌کنند و پشت بیشتر چراغ قرمزهای شهر صدایشان به گوش می‌رسد و برای رونق کسب و کار خود با تنبک و سازهای دهنی مردم را شاد می‌کنند.

یکی از آنها 25 سال بیشتر ندارد. دانشجو است و سه سال است که به تهران آمده است.

می‌گوید دوسال است که برای تامین هزینه تحصیلش نزدیکی‌های عید لباس حاجی فیروز را می‌پوشد و در شهر می‌چرخد.
می‌گوید: همین که زیر این چهره سیاه شده کسی نمی‌شناسدت خوب است.هم فال است هم تماشا.

 

 

حاجی فیروز یا همان خواجه پیروز اما چهره ای افسانه‌ای در فولکلورِ ایرانیان است.

حاجی فیروز در نخستین روزهای هر سال، در کنار عمو نوروز، به شهرها می‌آمد تا از آمدنِ نوروز به مردم آگهی دهد، اما هرگز برای کسب درآمد مانع از عبور خودروها نمی شد و راه را بر کسی نمی بست.
او مردی لاغراندام و سیاه‌ رُخ، با کُلاهِ دوکی، گیوه‌های نوک‌تیز و جامهٔ سُرخ بود که با دایره‌ زنگی و دنبک، به کوچه و بازار می‌آمد و به رقص، شیرین‌کاری و خواندنِ آوازِ کوبه‌ای می‌پردازد.

 و مردم با طیب خاطر و میل و اراده و به رسم شاد باش به او شیرینی یا وجه نقد یا خوراکی می دادند.