ردپای مداخله غرب در ناآرامی‌های ونزوئلا

«نیکلاس مادورو» رئیس جمهوری ونزوئلا  دو روز پیش، از تصمیم خود برای ایجاد مجلس مؤسسان جدید برای بازنویسی قانون اساسی این کشور خبر داد. «مادورو» این خبر را دوشنبه یازدهم اردیبهشت در جمع هوادارانش که به مناسبت روز جهانی کارگر در مرکز کاراکاس پایتخت این کشور تجمع کرده بودند، اعلام کرد.

این مجلس که مادورو از آن با عنوان «مجلس مردمی» یاد می‌کند، متشکل از شهروندان عادی خواهد بود و اختیار بازنویسی قانون اساسی را خواهد داشت. حداکثر نیمی از اعضای این مجلس جدید از طریق انتخابات برگزیده خواهند شد و احزاب سیاسی نیز اجازه شرکت در آن ندارند.

اما مخالفان دولت ونزوئلا که در حزب ائتلافی «میز وحدت دموکراتیک» گردهم آمده ا‌ند، پس از این اعلام، خواهان شورش مردم علیه آنچه شدند که «فراخوان تقلبی» مادورو نامیدند. دستور شورش از سوی پارلمان ونزوئلا علیه دولت این کشور! این‌که رئیس پارلمان ونزوئلا، مردم را به شورش و اعمال خشونت علیه دولت کشور خود ترغیب و تهییج می‌کند، در نوع خود عجیب و در عین حال قابل تأمل و بررسی است.

آنچه در این میان جای هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد این است که فراخوان برای  شورش علیه «مادورو» بدون هماهنگی با حامیان خارجی و چراغ سبز آنها صورت نگرفته است. شورشی که اپوزیسون از آن با عنوان درخواست برای نافرمانی مدنی و جلوگیری از کودتای مادورو یاد می‌کند.!

در این میان دولتمردان آمریکا همواره تلاش کرده‌اند تا امور داخلی ونزوئلا را مختل کرده و پایه‌های جمهوری انقلابی بولیواریایی ونزوئلا را سست کرده و به تدریج نابود نمایند. از این‌رو آمریکا در سال 2002 از کودتای ضددولتی مخالفین علیه دولت «هوگو چاوز» رهبر متوفی ونزوئلا، حمایت کرد. اوباما هم فرمانی برای اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه ونزوئلا صادر کرد. از آن تاریخ دولتمردان آمریکا تاکنون سیاست خصمانه‌ای را نسبت به دولت «نیکلاس مادورو» رئیس جمهور ونزوئلا و انقلاب بولیواری این کشور در پیش گرفته اند. همین تجربه تلخ مردم ونزوئلا از کارشکنی‌های آمریکایی‌ها در امور داخلی کشورشان موجب شده تا مردم این کشور هرگونه مشارکت واشنگتن در حل بحران‌های داخلی ونزوئلا را رد کنند.

پس از ادامه دخالت‌های آمریکا و متحدانش در امور داخلی ونزوئلا دولت ونزوئلا تصمیم گرفته از سازمان کشورهای آمریکایی خارج شود. مادرو، این سازمان را که مقر آن در واشنگتن است به دخالت در امور داخلی ونزوئلا متهم کرده است. در این باره کاراکاس دلیل کناره‌گیری از سازمان کشورهای آمریکایی را تشکیل جلسه فوری وزرای این سازمان جهت بررسی وضعیت ناآرامی‌ها در داخل ونزوئلا و تلاش برای مداخله در امور این کشور اعلام کرده است. آمریکا همواره از طریق دفتر این سازمان در واشنگتن، به دنبال کنترل شرایط منطقه است، منطقه‌ای که آن را حیات خلوت خود می‌خواند.

بر این اساس، نقش عوامل خارجی در تشدید ناآرامی‌ها در ونزوئلا را نمی‌توان نادیده گرفت.در این باره وزیر دفاع این کشور، آمریکا را مسئول ناآرامی‌ها و تشدید اعتراضات در ونزوئلا دانسته و گفته که واشنگتن برای ایجاد چنین نا آرامی‌هایی دست به جنگ‌های ترکیبی علیه کشورش زده است. «ولادیمیر پادرینو لوپز»، هدف از تلاش آمریکا برای تشدید تنش‌ها در ونزوئلا را ایجاد بی‌ثباتی در این کشور و تامین منافع خود برشمرده است.

از چنین منظری به نظر می رسد هدف امریکا و متحدانش از دخالت در امور داخلی ونزوئلا و تشویق شورش‌ها، تصاحب نفت و منابع سرشار طبیعی ونزوئلا باشد.

البته نابسامانی اوضاع اقتصادی ونزوئلا به گونه‌ای است که بنابر گزارش صندوق بین‌المللی پول، نرخ تورم در ونزوئلا طی یک سال گذشته چند صد درصد افزایش داشته و پیش‌بینی می‌شود تا ابتدای سال 2018 ونزوئلا شاهد تورم 2000 درصدی باشد.

ناگفته پیداست که وضعیت اقتصادی ونزوئلا بهانه‌ای به دست غربی‌ها داده تا با دامن زدن به اختلافات داخلی در این کشور، منافع و مطامع خود را  هرچه بیشتر تأمین نمایند. در این باره بنابر گزارش‌ها و آمار و ارقام  در سال گذشته میلادی، نرخ تورم در ونزوئلا به 800 درصد افزایش یافته و اقتصاد این کشور تا 6/ 18 درصد کوچک شده است که بیشترین میزان طی 13 سال گذشته و نرخ تورم هم بدترین رکورد در تاریخ ونزوئلا را ثبت کرده است.

این ابرتورم که اقتصاد ونزوئلا را فلج کرده با تداوم کاهش قیمت نفت شکل گرفت و موجب گردیده اکنون نزدیک به هشتاد درصد مردم این کشور در فقر روزگار گذرانند، فقر و فلاکتی که به تنش‌های سیاسی در ونزوئلا هم دامن زده است.

در این میان تعجبی ندارد خشونت و جرم نیز از کنترل خارج شده باشد. به طوری که تظاهرات علیه دولت کاراکاس که از اول ماه میلادی آوریل آغاز شد، تاکنون بیش از  30 کشته برجا گذاشته است.

..........................

مصطفی عبدلی