اگر نبود ایران نبود

این سوالیست که هر ایرانی باید پاسخ آن را بداند چرا که با هر فکر و سلیقه ای که باشیم سرنوشت ما با خاک و وطن ما گره می خورد.

اگر حکومت پهلوی ادامه می یافت و یا هر حکومتی غیر از انقلاب اسلامی می آمد بی تردید ایران  تجزیه می شد. نقشه جغرافیایی ایران به گونه ای طراحی شده بود که تجزیه شدن  با سرنوشت ایران گره می خورد. تقریبا همه اقوام ایرانی با نقشه جغرافی دو قسمت شده بودند همانگونه که ما ترک، کرد، عرب ، ترکمن و بلوچ در این سوی مرز داریم همانگونه در آن سوی مرز داریم .

با نوع حکومت پهلوی و نقشه مرزی انگلیسی علاوه بر احتمال تجزیه شدگی ایران، اختلاف خانه زاد ایران می شد. این کوچک شدن آینده ی حتمی ایران بود حتی اگر بطور طبیعی پیش می رفتیم و  شیطنت خارجی درمیان نبود چه رسد به تحرکات دول خارجی . جدایی بحرین از ایران ماجرایی بود که قرار بود سر بسیاری از مناطق مرزی ایران بیفتاد

از این منظر انقلاب اسلامی در بهترین زمان ممکن رخ داد و چه بسا اگر انقلاب به تاخیر می افتاد نقشه ی شیری که گربه شده بود و به پهلوی رسیده بود با تداوم سلطنت پهلوی تبدیل به موش می شد چه رسد که امید به شیر شدن دوباره باشد

تنها یک آرمان بزرگ می توانست ما را از کوچک شدن نجات دهد. اتفاقی که تعلق اقوام ما را به سمت داخل ببرد و معیاری بالاتر از هم قومی ایجاد کند از برکات انقلاب اسلامی است .

در برخی استانها بیش از ۲۰ قوم با هم زندگی می کنند بی آنکه تنشی بین شان باشد. نسل امروز ما بجای تمسخر یا جدال و نزاع قومیتی، شیفته فرهنگ وآداب اقوام هستند باهم به تماشای آداب و سنن می نشینند و برای شناخت و احترام بیشتر جشنواره اقوام برپا می کنند.

انقلاب اسلامی بذر اختلافی را که در نقشه جغرافیایی ایران کاشته شده بود،  به فرصت تبدیل کرد. از این رو هرگوشه مرز اگر تهدیدی می شد و اگر شهیدی داریم فقط از اقوام آن منطقه نیستند بلکه از هموطنی است که از گوشه دیکر برای کمک به آنجا شتافته است. سنگر های ۸ ساله دفاع مقدس گواهی می دهد همخون شدن ما را، خیابان های چهل ساله شهر گواهی می دهد کنار هم بودن اقوام ما را.  سرما و گرما شهادت می دهد عبور ما از همه بحران ها را. همه اتفاقات چهل سال گذشته گواهی می دهد تا انقلاب اسلامی هست، خاک و تمدن ایرانی هم هست.

 

یادداشت روز : احمدملاشاهی