اتهامات کرونایی کشورها به یکدیکر

   به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روزنامه ایندیپندنت، با تایید افزایش موارد مرگ بر اثر کرونا در انگلیس، آمریکا، ایتالیا و چین، دولت‌ها یکدیگر را به خاطر شیوع این ویروس در کشورشان مقصر می‌دانند.
این روزنامه در گزارشی به قلم ویویان وانگ در پایگاه اینترنتی خود نوشت: در زمان بحران جهانی، ویروس جدید کرونا بیش از ۱۰۰ هزار نفر را آلوده کرده و بیش از سه هزار و ۴۰۰ نفر را کشته است، و تقریباً همه صنایع را مختل کرده است، دانشمندان و مسئولان بهداشت عمومی جهان، فراتر از مرز‌های ایدئولوژیکی و ملی با همکاری تلاش می‌کنند این همه گیری را متوقف کنند.
اما در حالی که این ویروس به سرعت در حال شیوع است، به نظر می‌رسد سران سیاسی بسیاری از کشور‌ها روی موضوع دیگری متمرکز شده اند: اینکه چه کسی را می‌توان مقصر دانست؟ کیجی فوکودا، دستیار سابق مدیرکل سازمان بهداشت جهانی گفت: ”شیوع این ویروس در دنیای واقعی صورت می‌گیرد، بنابراین قطعاً همواره سیاست بازی‌هایی هم در کار است. اما فکر می‌کنم چیزی که هم اکنون شاهد هستیم، سطحش بسیار بالاتر از بازی‌های گذشته برای مقصر دانستن یکدیگر است. “
اتهاماتی که داخل و بین کشور‌ها مطرح است، اغلب موجه است- واقعاً در قرنطینه مناطق آلوده اهمال شده است، تجهیزات و آموزش‌ها کافی نیست، و تلاش شده است این بحران انکار شود.
کارشناسان می‌گویند حتی اگر انتقاد‌ها موجه باشد، ممکن است مانع از تجمیع تلاش‌ها برای فائق آمدن بر این وضعیت فوق العاده شود. به گفته کارشناسان، مشکلات مبرم باید به شیوه‌ای مطرح شود که مانع همکاری نشود و بعضی از مشکلات را باید برای مدتی کنار گذاشت.
نارضایتی عمومی از سران جهان تقریباً به سرعت شیوع خود ویروس، در جهان گسترش یافته است؛ ویروسی که تاکنون به بیش از ۸۰ کشور سرایت کرده است. زمانی که آن‌ها می‌خواهند تقصیر را به گردن کسی دیگر بیندازند، معمولاً تمایل دارند بر اساس خصومت‌های دیرینه، انگشت اتهام را به سوی اهداف قابل پیش بینی دراز کنند.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا تلاش کرد با نسبت دادن کمبود‌ها و نقص‌ها در گرفتن آزمایش به دولت باراک اوباما، رئیس جمهور قبلی، انتقاد‌ها درباره پاسخ دولتش به این بحران را به سوی دیگر منحرف کند. اکنون یکی از لحظات نادر بود که ترامپ - که منتقدانش می‌گویند او برنامه‌های بهداشتی را کاهش داده است.
در ژاپن، مردم به تازگی با قرار دادن بیش از یک میلیون پست در توئیتر خواستار استعفای شینزو آبه، نخست وزیر این کشور به خاطر سوء مدیریت این بحران شدند. وی در هفته‌های اول شیوع ویروس به ندرت در انظار عمومی حاضر می‌شد، و رفتار سهل گیرانه دولت درباره شیوع ویروس در یک کشتی تفریحی باعث شد گسترش شیوع آن شد.
شینزو آبه پنجشنبه همه مسافران کره‌ای و چینی را به مدت ۱۴ روز قرنطینه کرد. بیش از ۹۰ کشور سفر از کره جنوبی را که بیشترین میزان شیوع ویروس پس از چین را دارد، محدود کرده اند، اما وقتی ژاپن - که دشمن دیرینه کره جنوبی است- سفر از کره جنوبی را محدود کرد، با رنجش این کشور مواجه شد. دولت کره جنوبی جمعه این تدابیر را ”بیش از حد و غیرمعقول“ دانست و اعلام کرد ژاپن انگیزه‌های دیگری جدا از مهار شیوع ویروس دارد. دولت کره جنوبی تصریح کرد در مقابل این اقدام ژاپن، سفر مسافران ژاپنی به خاک خود را محدود می‌کند.
شورای امنیت ملی ریاست جمهوری کره جنوبی در بیانیه‌ای اعلام کرد: ”ما نمی‌توانیم تصمیم ژاپن را در برداشتن این گام ناعادلانه بدون رایزنی قبلی با ما بپذیریم. “
در انگلیس، سیاستمداران مخالف تصریح می‌کنند که یک دهه تدابیر ریاضتی تحت حکومت دولت‌های محافظه کار، موجب تحلیل منابع نظام خدمات درمانی شده است و در نتیجه کشور آمادگی مقابله با شیوع این بیماری همه گیر را ندارد.
فوکودا، که اکنون رئیس دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هنگ کنگ است، گفت خشم گسترده از خودداری دولت هنگ کنگ از ممانعت از ورود افراد از چین، به ماه‌ها اعتراضات از این دولت به علت نزدیکی زیاد به دولت پکن افزوده شده است.
کارشناسان می‌گویند رو به رو شدن با این ویروس جدید که به سرعت در حال شیوع است، باعث می‌شود حتی بهترین دولت‌ها هم آمادگی مقابله با آن را نداشته باشند و اشتباه کنند. دوی سریدهر، استاد بهداشت عمومی جهانی در دانشگاه ادینبورگ گفت: ”ما نباید افزایش شمار مبتلایان را به اهمال و کوتاهی دولت‌ها ربط دهیم. می‌بینیم که دولت‌ها همه تلاش خود را می‌کنند، اما هنوز هم مهار این ویروس دشوار است. “
در چین، که ویروس در شهر ووهان ظاهر شد، مقامات نخست کند عمل و وجود این مشکل را انکار و حتی افرادی را که در این باره هشدار می‌دادند، مجازات کردند. از آن پس، دولت با قاطعیت پاسخ داده است، و با قرنطینه کردن مناطقی با بیش از ۵۰ میلیون نفر جمعیت، شیوع ویروس را متوقف کرده است. این رویکرد با تمجید بین المللی رو به رو شد و به الگویی برای دیگر کشور‌های جهان تبدیل شد.
با این همه، خشم از دولت در چین همچنان رو به افزایش است. زمانی که مقامات چینی، از جمله مقامات دولت مرکزی چین که مسئولیت پاسخ به این بحران را دارد، پنجشنبه از ووهان دیدار کردند، ساکنان شهر که در خانه هایشان قرنطینه شده بودند، از پنجره‌های خانه هاشان شعار‌هایی برای اعتراض و اعلام نارضایتی سر می‌دادند.
بر اساس تصویر ویدئویی که روزنامه دولتی خلق منتشر کرد، یکی از ساکنان فریاد می‌زد: ”همه چیز دروغ است! “.
یکی از نشانه‌های اینکه کشور‌ها تا چه حد برای مهار این ویروس تلاش کرده اند، این است که خود مقامات دولتی در چین، فرانسه، ایران و ژاپن هم آلوده شده اند. این ویروس به ویژه دولت ایران را درگیر کرده است.
تدروس ادهانوم قبریسوس، رئیس سازمان بهداشت جهانی پنجشنبه از دولت ابراز ناامیدی کرد و گفت دولت‌ها این ویروس را به اندازه کافی جدی نگرفتند. این شدیدترین انتقاد علنی وی از دولت‌ها تاکنون بود. رئیس سازمان بهداشت جهانی گفت: ”الان زمان بهانه تراشی نیست. زمان آن است که همه تلاش‌های ممکن (برای پایان دادن به این بحران) صورت گیرد. در بعضی کشورها، سطح تعهد سیاسی و اقدامات نشان می‌دهد که این تعهد با سطح تهدیدی که با او رو به رو هستیم، همخوانی ندارد. “.
اما رئیس سازمان بهداشت جهانی که مثل همیشه، مراقب حساسیت‌های سیاسی بود، از هیچ کشوری یا هیچ سرانی نام نبرد. از همان آغاز شیوع این بیماری، شفاف نبودن دولت‌ها در این خصوص موجب کاهش اعتبار آن‌ها شد. کارشناسان بیم دارند اقدام دولت‌ها در مقصر دانستن یکدیگر نیز اعتماد به نظام‌های بهداشتی و دولت‌ها را، آن هم در زمانی که برای غلبه بر این بحران ضروری هستند، کاهش دهد.
دیوید هیمن، رئیس سابق بیماری‌های واگیر در سازمان بهداشت جهانی گفت: ”می توان در این مورد یکدیگر را مقصر دانست. اما من فکر می‌کنم ما فقط باید با این موضوع کنار بیاییم و بپذیریم که در چه وضعیتی هستیم. “