محکومیت کودک آزار انگلیسی پس از ۲۷ سال

   به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از لندن، بر اساس اخبار رسمی منتشر شده در انگلیس ریچارد باروز، در دهه ۱۹۶۰ میلادی، به عنوان مدیر یک مدرسه ویژه کودکان و نوجوانان انگلیسی که دچار مشکل بودند، کار می‌کرد.

وی سپس به عنوان مسوول پیشاهنگی و یک باشگاه رادیویی آماتور، با کودکان و نوجوانان در انگلیس در تماس بود.

این کودک آزار امروز به اتهام ۹۷ مورد آزار جنسی کودکان در انگلیس، محکوم شد. او پس از ۲۷ سال فرار از انگلیس و اقامت در کشور تایلند، ماه مارس پارسال، همزمان با هشتادمین سال زندگی اش، وارد فرودگاه هیث رودر لندن و بلافاصله بازداشت شد.

به گزارش رسانه‌های انگلیس این کودک آزار از سال ۱۹۹۷، به اتهام تجاوز جنسی به کودکان، فراری شده بود. این فرد انگلیسی که از اواسط سال‌های ۱۹۶۰ تا اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، به ده‌ها کودک در انگلیس بار‌ها تجاوز کرده بود، پس از فرار به تایلند، آن جا را "بهشت" توصیف می‌کرد. به گفته پلیس انگلیس، این کودک آزار، پس از پایان پولش، ناچار شد به وطنش بازگردد.

شبکه اسکای گزارش داد در دادگاه ریچارد باروز گفته شد وی همه کودکانی را که به وی نزدیک می‌شدند، مورد آزار جنسی قرار می‌داد. وی در دادگاه، ۴۳ مورد اتهام جنسی علیه کودکان را پذیرفت، اما ۵۴ مورد دیگر را رد کرد. اسکای افزود: هنوز معلوم نیست آیا این کودک آزار انگلیسی، در تایلند نیز به کودکان آن کشور تجاوز می‌کرده است یا خیر.

باز شدن پرونده این کودک آزار و صدور حکم وی نام جیمی سویل مجری مشهور بی بی سی را در اذهان زنده کرد.

جیمی سویل (Jimmy Savile) که پس از مرگش در سال ۲۰۱۱، افشا شد که در طول چندین دهه مرتکب آزار جنسی گسترده شده است. تحقیقات نشان داد که او صد‌ها قربانی داشت، از کودکان گرفته تا بزرگسالان، و از موقعیتش در بی‌بی‌سی، بیمارستان‌ها، مدارس و مراکز خیریه سوءاستفاده می‌کرد.

تحقیقات رسمی نشان داد که او دست کم ۴۵۰ قربانی داشت که کوچک‌ترین آنها تنها هشت سال سن داشت.

او که نشان شوالیه، عالی‌ترین نشان سلطنت در انگلیس را از طرف الیزابت دوم دریافت کرده بود به دلایل مختلف از جمله نفوذش در دستگاه‌های دولتی و رسانه‌ها و نیزمحافظت بی بی سی از اعتبار خود، برغم شکایات متعدد به ویژه از کودک آزاری او، هیچ اقدام جدی علیه این مجرم جنسی انجام نشد.

جیمی سویل هرگز در زمان حیاتش محاکمه و مجازات نشد، این پرونده نمونه‌ای از چگونگی سوءاستفاده افراد قدرتمند و صاحب نفوذ در رسانه‌های این کشور از موقعیتشان و شکست نهاد‌ها در محافظت از قربانیان در انگلیس است.