«تهران» به روایت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا

پژوهش خبری: یکی از پرکاربردترین و پرتکرارترین کلید واژه‌هایی که از سوی نامزدهای انتخابات در جریان مناظرات و تبلیغات رسانه‌ای استفاده می‌شود، «ایران» است.

رکورد برگزاری عجیب‌ترین انتخابات ریاست جمهوری در جهان بدون شک در اختیار ایالات متحده است؛ رکوردی که با فاصله زیاد نسبت به دیگر رقبا قرار دارد و فرآیند پیچیده، غیرخطی و - به عقیده بسیاری از کارشناسان علوم سیاسی - غیردموکراتیک آن، ساکن چهار ساله اتاق بیضی در کاخ سفید را مشخص می‌کند. حالا و در این دوره از رقابت‌های انتخاباتی که حدود یک سال به طول می‌انجامد، اتفاقات عجیب‌تری در حال روی دادن است. از یک سو، ظهور پدیده‌ای به نام «دونالد جان ترامپ»، تمامی پیش‌بینی‌ها در حزب جمهوری‌خواه را بهم ریخت و از سوی دیگر، یک سوسیالیست یهودی به نام «برنارد سندرز» تمام رویاهای بانوی اول سابق واشنگتن را برای کسب راحت عنوان نخستین رئیس‌جمهور زن ایالات متحده آمریکا بر باد داد.

در این میان، یکی از پرکاربردترین و پرتکرارترین کلید واژه‌هایی که از سوی نامزدهای انتخابات در جریان مناظرات و تبلیغات رسانه‌ای استفاده می‌شود، «ایران» است؛ کشوری که اکنون و بر سر مساله هسته‌ای در حال اجرای یک توافق دوجانبه با آمریکاست؛ توافقی که البته از سوی تهران با سرعت اجرا می‌شود ولی واشنگتن رغبتی به انجام تعهدات حداقلی خود در آن نیز ندارد.

اصلی‌ترین قربانی «ایران» در انتخابات، سناتور جوان و پرشور فلوریدا یعنی «مارکو روبیو» بود که حمایت حداکثری نئوکان‌ها و جناح اصلی حزب جمهوری‌خواه را در پشت خود می‌دید و ضد انقلاب ایرانی حاضر در آمریکا – افرادی نظیر مهدی خلجی و سازمان‌هایی نظیر مجاهدین خلق ( منافقین ) نیز تمام قد در کنار او ایستاده بود ولی به طرز غیرقابل پیش‌بینی از رقبایش شکست خورد و در میانه راه انتخابات جبور به ترک زمین و انصراف از ادامه رقابت‌ها شد. انگار سخنان تند و ضدایرانی روبیو که سرسختانه بر طبل برخورد سخت با ایران می‌کوبید، فقط همان ایرانیانی که در اندیشکده‌های آمریکایی حقوقشان را به دلار می‌گیرند، به خود جلب کرده بود.

با این حال، مارکو روبیو تنها کسی نبود که تلاش کرد تا با استفاده از کارت ایران، شرایط را برای ورود خود به کاخ سفید فراهم کند. نگاهی به روند سخنرانی‌ها و مباحث مطرح شده در کارزارهای تبلیغاتی مشخص می‌کند که تقریبا همه نامزدها تلاش می‌کنند تا موضع شفافی درباره ایران و تمام چیزهایی که به آن مربوط است – از برجام و آزمایش‌های موشکی گرفته تا حمایت از جریان مقاومت و مساله سوریه – اتخاذ کنند و از این طریق، افکار عمومی را به سمت خود بکشانند.

با توجه به این موضوع و همچنین درنظر گرفتن این مساله که در حال حاضر تنها چهار نفر شانس انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور آینده ایالات متحده را دارا هستند (هیلاری کلینتون و برنی سندرز از حزب دموکرات و دونالد ترامپ و تد کروز از حزب جمهوری‌خواه که البته جان کیسیک هم در این حزب فعال است اما شانس چندانی ندارد.